Jill Briscoe, ik had er nog nooit van gehoord, ik had ze ook nog nooit gehoord. Maar nu wel! Tijdens het opruimen en schoonmaken van een paar tienerkamers (daar ben ik altijd wel een poosje zoet mee) luisterde ik twee mooie toespraken van haar op youtube. Het was goed, een aanrader!
En zo dit boekje ook. Jill Briscoe is een vrouw van in de 70. En dat merk je tijdens het lezen, de wijsheid en de levenservaring komen tot hun recht. Ze beschrijft (met de nodige humor) hoe ze 'in de Tuin van Genade zit, op de treden van haar ziel' en de gesprekken die ze daar voert met haar Schepper.
De stukjes over haar leven en deze gesprekken worden afgewisseld met gedichten. Het komt misschien door de vertaling dat ze een beetje simpel overkomen, maar het is de vertaler gelukt om al de gedichten in dichtvorm te vertalen, dat lijkt me een hele klus! Er staan ook korte gebeden in en
het boekje is rijk gevuld met mooie foto's. Het boek leest heel fijn en makkelijk en heeft me nieuwsgierig gemaakt naar de andere boekjes die ze heeft geschreven. In het Nederlands zijn al eerder 'Gods voordeur' en 'De Tuin van Genade' verschenen. Maar in het Engels zijn al meer dan 40 boeken van haar hand verschenen.
Op een avond, vlak voor wat een moeilijke dag leek te gaan worden, nam ik me voor om vroeg in de ochtend op te staan en te bidden voor deze bedrukkende persoonlijke noden. Aan het eind van de tijd op de Treden van mijn Ziel legde ik al mijn hartzorgen aan de voet van het kruis, waarna ik de deur naar mijn dag opende en erdoorheen liep. De spreekwoordelijke wolf gromde. Zie je wel! Op dat moment hoorde ik een stem achter mij (altijd onmiskenbaar), die zei: Dit is de weg die je moet volgen; loop daar naartoe.' Toen: 'Jill, Ik werk aan de zaken die jij in mijn handen hebt gelegd. Maar hoe zit het nu met de zaken die Ik in jouw handen heb achtergelaten?'
Ik bleef als aan de grond genageld staan want zodra de deur naar mijn dag achter mij was dichtgegaan, maakte ik me alweer zorgen - juist over de dingen waarom ik zo vroeg was opgestaan, zodat ik er met Hem over kon praten! Wat dom. Ik kon toch niet tegen Hem zeggen dat ik al mijn energie nodig zou hebben om me die dag druk te maken over mijn zorgen, en dat ik waarschijnlijk niet veel tijd over zou hebben om na te denken over andermans problemen? Ik hoefde Hem natuurlijk niets te vertellen!
'Hoe zou het voelen,' dacht ik 'om vrij te hebben, de dingen die voor Hem zo belangrijk zijn aan Hem over te laten? Hoe zou mijn dag er uit zien als ik werkelijk geloofde dat Hij Zijn eeuwige aandacht zou besteden aan de problemen die zwaar op mij drukken - en die ik, zogenaamd, bij zijn voeten heb achtergelaten?
Op die dag besloot ik om te gaan geloven. (Hoorde ik werkelijk een engel zeggen dat het eens tijd werd!?)
In een andere blog heb ik nog een mooi citaat van haar opgenomen!
'Dansend geloof' is nu in de aanbieding van €12,95 voor €7,95 bij Ark Media.
En zo dit boekje ook. Jill Briscoe is een vrouw van in de 70. En dat merk je tijdens het lezen, de wijsheid en de levenservaring komen tot hun recht. Ze beschrijft (met de nodige humor) hoe ze 'in de Tuin van Genade zit, op de treden van haar ziel' en de gesprekken die ze daar voert met haar Schepper.
De stukjes over haar leven en deze gesprekken worden afgewisseld met gedichten. Het komt misschien door de vertaling dat ze een beetje simpel overkomen, maar het is de vertaler gelukt om al de gedichten in dichtvorm te vertalen, dat lijkt me een hele klus! Er staan ook korte gebeden in en
het boekje is rijk gevuld met mooie foto's. Het boek leest heel fijn en makkelijk en heeft me nieuwsgierig gemaakt naar de andere boekjes die ze heeft geschreven. In het Nederlands zijn al eerder 'Gods voordeur' en 'De Tuin van Genade' verschenen. Maar in het Engels zijn al meer dan 40 boeken van haar hand verschenen.
Een citaat:
Op een avond, vlak voor wat een moeilijke dag leek te gaan worden, nam ik me voor om vroeg in de ochtend op te staan en te bidden voor deze bedrukkende persoonlijke noden. Aan het eind van de tijd op de Treden van mijn Ziel legde ik al mijn hartzorgen aan de voet van het kruis, waarna ik de deur naar mijn dag opende en erdoorheen liep. De spreekwoordelijke wolf gromde. Zie je wel! Op dat moment hoorde ik een stem achter mij (altijd onmiskenbaar), die zei: Dit is de weg die je moet volgen; loop daar naartoe.' Toen: 'Jill, Ik werk aan de zaken die jij in mijn handen hebt gelegd. Maar hoe zit het nu met de zaken die Ik in jouw handen heb achtergelaten?'
Ik bleef als aan de grond genageld staan want zodra de deur naar mijn dag achter mij was dichtgegaan, maakte ik me alweer zorgen - juist over de dingen waarom ik zo vroeg was opgestaan, zodat ik er met Hem over kon praten! Wat dom. Ik kon toch niet tegen Hem zeggen dat ik al mijn energie nodig zou hebben om me die dag druk te maken over mijn zorgen, en dat ik waarschijnlijk niet veel tijd over zou hebben om na te denken over andermans problemen? Ik hoefde Hem natuurlijk niets te vertellen!
'Hoe zou het voelen,' dacht ik 'om vrij te hebben, de dingen die voor Hem zo belangrijk zijn aan Hem over te laten? Hoe zou mijn dag er uit zien als ik werkelijk geloofde dat Hij Zijn eeuwige aandacht zou besteden aan de problemen die zwaar op mij drukken - en die ik, zogenaamd, bij zijn voeten heb achtergelaten?
Op die dag besloot ik om te gaan geloven. (Hoorde ik werkelijk een engel zeggen dat het eens tijd werd!?)
In een andere blog heb ik nog een mooi citaat van haar opgenomen!
'Dansend geloof' is nu in de aanbieding van €12,95 voor €7,95 bij Ark Media.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten