Het boek dat ik in 5 dagen uit moest lezen, is ruim op tijd uit! Wat is het fijn om zo lekker door te kunnen lezen!
Er is, als ik het goed begrijp al veel over gezegd en geschreven, veel kritiek ook, maar ook veel goede dingen. Ik wil me bij die laatste scharen! Rachel heeft een jaar lang precies volgens de Bijbel geleefd en komt tot mooie ontdekkingen. Het is ontzettend leuk om te lezen, dat komt ook zeker omdat ze heel leuk schrijft, maar ook om de uitdagingen die ze aangaat. Nadat ik de laatste blz uit had, voelde ik me 'zacht' vanbinnen, ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven. Ik denk dat ik bedoel dat er in mijn hart meer ruimte gekomen is voor nog meer genade. Ze schrijft niet alleen leuk, maar ook heel eerlijk, en dat waardeer ik altijd erg als ik een boek lees.
Je kunt meer van haar lezen op haar blog:
Ik haal er weer zomaar wat citaten uit:
'...Toen ik zag hoe krachtig en bemoedigend deze oude zegenbede kon zijn, besloot ik dat het voor christelijke vrouwen de hoogste tijd was om Sreuken 31 terug te winnen. Ergens onderweg hebben we dit gedicht verkwanseld, het weggegeven aan dezelfde mensen die ook photoshop hebben uitgevonden, de grote schoonmaak en het schuldgevoel.
We zijn de betekenis van het gedicht uit het oog verloren door ons blind te staren op de details, en het werd het zoveelste onbereikbare ideaal, de zoveelste meetlat voor onze tekortkomingen. We hebben een loflied veranderd in een opdracht, een gedicht in een taakomschrijving.
Maar volgens Ahava is de vrouw die in Spreuken 31 beschreven wordt niet iemand die ver boven ons verheven is; deze vrouw zit in ieder van ons en wordt zichtbaar wanneer we moed tonen - zelfs in de kleinste dingen.'
'Het is geen toeval dat Jezus, na Zijn ontmoeting met de 'onaanraakbare' melaatse en de 'onaanraakbare' bloedvloeiende vrouw, zichzelf opnieuw verontreinigt door het 'onaanraakbare' lichaam van het overleden dochtertje van Jaïrus tot leven te wekken. De Bijbel vertelt ons dat Hij 'de hand van het kind vastpakte' en 'Talita koem!' tegen haar zei. 'Meisje, ik zeg je, sta op!'
Er zat een boodschap achter deze genezingen en die weerklonk door heel Galilea en Judea, tot in de verste uithoeken van de wereld. toen God mens werd, toen Hij zichzelf bekleedde met ons bloed, onze huid en onze botten, had Hij één doel voor ogen. Hij kwam om aan te raken wie wij niet wilden aanraken, om deel te hebben aan het lijden van vrouwen, melaatsen en kleine meisjes en om voor eens en altijd duidelijk te maken dat reinheid niet draait om ons lichaam, maar om ons hart.'
'Dus na twaalf maanden van 'Bijbelse vrouwelijkheid' kwam ik tot de nogal onverwachte conclusie dat zoiets niet bestaat. In de Bijbel is geen standaardmodel voor vrouwelijkheid terug te vinden. Sterker nog, de gedachte dat Gods Woord een universele taakomschrijving zou bevatten waar elke gelovige vrouw zich aan zou moeten houden is een mythe.
Onder de vrouwen die door God gezegend werden waren soldaten en slavinnen, weduwen en bijvrouwen, apostelen, leraars, koninginnen, buitenlanders, prostituees, profeten, moeders en martelaren. Wat hun verhalen zo krachtig maakt is niet dat al deze vrouwen voldeden aan een of ander algemeen geldend ideaal, maar dat ze, los van de cultuur of de context waar ze in geboren waren, een moedig leven leidden. Ze leefden in geloof en in vertrouwen. Hoezeer we soms misschien ook verlangen naar een eenvoudige, voor iedereen duidelijke defenitie van 'bijbelse vrouwelijkheid', die is er niet...
...En ik geloof dat mijn roeping als christen hetzelfde is als die van elke andere volgeling van Jezus. Mijn roeping is de Heer liefhebben met mijn hele hart, mijn hele ziel, mijn hele verstand en al mijn kracht, en mijn naaste als mezelf. Jezus zelf heeft gezegd dat de hele Schrift samen te vatten is in deze twee geboden. Als Jezus' defenitie van 'Bijbels' liefde was, dan zou dat misschien ook de mijne moeten zijn.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten