"Zoals we geneigd zijn om de verschrikking van Goede Vrijdag over te slaan en ons te haasten naar het goede nieuws van Pasen, zo kunnen we ons ook haasten naar de hoop van de menswording en weigeren om een blik te werpen in de diepte van de verwarring en de pijn van het onderdrukte volk van Israël, dat verlangt naar Gods Shalom in een wereld zonder vrede.Maar zoals het negeren van de gruwel van het kruis onvermijdelijk leidt tot het geringschatten van de opstanding, zo missen we, als we de ballingschap en het verlangen van Israël over het hoofd zien, uiteindelijk de glorie van die heilige nacht in Bethlehem."
Ja, ik herken het wel. Het wegkijken van het lijden, me er niet mee bezig willen houden, afleiding zoeken, me richten op het gezellige en proberen iets moois of lekkers te maken of weg te duiken in een goed boek. Misschien is het een goed idee om niet maar één keer per jaar, maar elke dag twee minuten stil te zijn en na te denken over hen die lijden en/of omgekomen zijn, dichtbij en ver weg. En dan vanuit die stilte en dat nadenken en dat lijden het biddend uitroepen tot God.
Uit 'Advent' van Tish Warren
Foto: Pinterest
Geen opmerkingen:
Een reactie posten