Soms weet je het niet met boeken. Er zijn boeken die écht mooi zijn en je meevoeren tot aan de laatste bladzijde, er zijn er ook die je na een paar bladzijden weer aan de kant legt. Ik vind het erg leuk om jullie te kunnen vertellen dat dit boek er één is om helemaal uit te lezen! Geschreven door Richard, directeur van World Vision en zijn vrouw Renée Stearns. Samen hebben ze 286 ontmoetingen beschreven op een manier die dit boek tot een pareltje maakt. Wat elk stukje zo inspirerend maakt, is de combinatie van een vers uit de Bijbel, een praktijkvoorbeeld uit het (gezins)leven van dit echtpaar en de mensen die zij ontmoetten tijdens hun reizen voor World Vision, die vaak in armoede leven of in oorlogsgebieden hun hoofd boven water moeten zien te houden.
Er worden geen schuldgevoelens opgewekt bij de lezer (vind ik), maar wel word je uitgedaagd om hier en nu je leven te leven uit liefde voor God en Zijn Woord en verschil te maken door dat toe te passen in jouw leven! Het zijn verhalen over mensen die ontzettend veel mee gemaakt hebben en dat raakte me af en toe heel erg, maar de veerkracht in die levens, de hoop en de liefde die zij laten zien, zijn hartverwarmend en aanstekelijk. De vele foto's die bij elk stukje staan brengen de mensen nog dichterbij! Daarnaast is het mooi om het werk van World Vision te zien en dat dit verschil maakt in levens die zo kostbaar zijn voor onze Schepper!
Het boek heb ik uitgelezen en terwijl ik halverwege was, ben ik begonnen om het na het eten aan tafel met m'n gezin te lezen. Ik hoop dat het de harten van ons en onze kinderen zal raken en het ons zal helpen om het leven vanuit verschillende perspectieven te zien.
Een stukje zal ik eruit halen en hier voor jullie overtikken. Dat is wel wat werk, maar als jullie de moeite nemen om het te lezen, vind ik het dat zeker waard!
Malawi
Losjes vastgehouden
Als je je te veel vastklemt aan het goede, zou je het beste kunnen mislopen wat God te bieden heeft.
Wat het oog niet heeft gezien en het oor niet heeft gehoor, wat in geen mensenhart is opgekomen, dat heeft God bestemd voor wie hem liefheeft.
1 Korintiërs 2:9
Niet lang geleden sprak Rich op een retraiteweekend van de kerk. Tijdens het vragenuurtje vroeg iemand hoe ons gezin de beslissing had genomen om ons oude leven de rug toe te keren en Gods roepstem naar World Vision te volgen. Hoe had Rich zijn carrière kunnen loslaten? Hoe konden we onze vrienden, onze familie en ons huis en onze gemeente in Pennsyvania achterlaten om naar Seattle te verhuizen? De manier waarop deze vragen werden gesteld, leek erop te wijzen dat de vragensteller ervan uitging dat wat we achterlieten waarschijnlijk beter was dan wat we op onze nieuwe stek aantroffen.
Deze vragen deden me aan weer een andere vraag denken, een vraag die we aan een kleine jongen in Malawi stelden. We stopten in een dorp en onze auto werd onmiddellijk omringd door kinderen. Vlak daarvoor had een aantal jongens lopen voetballen en een van hen had nog steeds de voetbal in zijn handen. Ik noem het een voetbal, maar het was niet meer dan een prop plastic zakken die bij elkaar werd gehouden door een stuk touw.
'Wil je ruilen?' vroegen we. 'Als we jullie een splinternieuwe voetbal geven, krijgen wij dan die van jullie?' We dachten dat de bal een prima voorbeeld zou zijn van hoe creatief kinderen kunnen zijn, een mooi voorbeeld voor hoe hun spel over hun beperkte hulpbronnen zegevierde. Heel even keek het joch me verward aan, maar toen realiseerde hij zich dat dit betekende dat hij de bal moest opgeven die al van hem was. Hij rende terug naar zijn vriendjes om het aanbod te bespreken en pas toen ze alle voors en tegens tegen elkaar hadden afgewogen, gaf hij zijn zelfgemaakte bal af in ruil voor de glimmende, nieuwe, witte bal met een bekend merk erop.
Het moet voor de jongen niet makkelijk zijn geweest om zich te kunnen voorstellen dat er een bal bestond die beter was dan die hij met zijn eigen handen had gemaakt. Die bal was bekend, hij was er vertrouwd mee en het viel hem behoorlijk zwaar om er afstand van te doen. Hoe mooi en stevig die nieuwe bal ook mocht zijn, de oude had nog steeds een bepaalde allure die hij niet zomaar van zich af kon schudden. Heel wat mensen hebben in hun leven hetzelfde gevoel als die jongen over zijn bal, vooral wanneer ze het idee hebben dat God hen voor iets nieuws roept. Ze houden van het bekende, het comfortabele, en ze laten dat niet graag achter, ook al zijn ze er vrij zeker van dat ze door los te laten Gods leiding volgen. Omdat ze iets vasthouden wat goed is, missen ze de kans op iets beters.
Om eerlijk te zijn, hadden we de neiging om nee te zeggen tegen Gods roepstem in verband met World Vision. We hielden van ons oude leven. Maar God riep ons op om aan iets nieuws te beginnen en dat konden we gewoon niet laten gaan. We wilden geen Jona zijn, die in de buik van de vis een openbaring kreeg over de genade die we mislopen wanneer we weigeren om God te volgen (Jona 2: 8). We wilden ons niet vastklemmen aan een bal 'vuilnis' wanneer we het echte konden krijgen. Wat staat jouw gehoorzaamheid aan de roepstem van God in de weg?
Reneé
Geen opmerkingen:
Een reactie posten