'Terug naar genade' van Philip Yancey

Een recensie-exemplaar van uitgeverij van Wijnen - Franeker

Wat een mooie titel heeft dit boek. Verlang je daar ook niet naar? Meer dan ooit heeft de wereld het goede nieuws, ofwel het Evangelie nodig. Wat is dan dat goede nieuws wat we zo nodig hebben? Een zin sprong er voor me uit:

'Het spectaculaire goede nieuws overbrengen dat iedereen faalt, maar dat een genadige God iedereen vergeving schenkt. 

Wat in dit boek steeds terug komt en wat me ook aanspreekt en wat het nu ook weer zo echt persoonlijk maakt, is de worsteling van de schrijver. Hoewel hij de hele wereld over reist voor zijn werk om interviews af te leggen, projecten te bezoeken en mensen te ontmoeten, bestaat zijn werk niet uit het échte werk dat deze mensen verrichten. Hij schrijft en schrijft, afgezonderd van de 'echte' wereld, waar het strijdtoneel zich afspeelt. Dat knaagt aan hem, is dit schrijven werkelijk zinvol en relevant?

Er komen veel mensen voorbij, zowel uit de geschiedenis als uit het heden. Dat maakt dat de kern van de boodschap van alle kanten wordt bekeken. Die kern is te omschrijven als hoe we er als christenen al dan niet in geslaagd zijn mensen wereldwijd te bereiken met het Evangelie. Yancey gaat uitvoerig in op drie manieren waarop we dat in verleden, heden en toekomst vorm (hebben ge)geven, namelijk als pelgrim, activist en kunstenaar.

De schrijver geeft 5 manieren om het goede nieuws te brengen die meer getuigt van genade:

1. Botsingen tussen Christus en de cultuur zijn onvermijdelijk
2. Christenen moeten met wijsheid kiezen welke strijd ze willen aangaan
3. Christenen moeten de strijd slim voeren
4. In de omgang met de cultuur  moeten christenen onderscheid maken tussen immoreel en illegaal
5. De kerk moet in de omgang met de staat behoedzaam te werk gaan 

Dit boek heeft een indringende boodschap. Er zijn té veel voorbeelden waarin we als christen jammerlijk gefaald hebben de boodschap van genade door te geven aan onze medemens. Daarom is een nederige houding zeker van pas. De andere kant is dat de boodschap van genade, het Evangelie nog even krachtig is als 2000 jaar geleden! 

Ik sluit af met een citaat, die je ook al eerder op mijn facebookpagina 'Mooie quotes' tegen hebt kunnen komen:

Pelgrim, activist, kunstenaar - wat onze roeping ook is, gezamenlijk verkondigen we het goede nieuws dat God door ons aan de wereld bekend wil maken. Zoals Karl Barth aangaf, heeft de kerk zich grillig van die taak gekweten, 'in gehoorzaamheid en ongehoorzaamheid, in verstaan en misverstaan van het verheven goed dat God ons heeft gegeven.' Een postchristelijke samenleving is er als de kippen bij om ons op onze fouten te wijzen. Wij moeten die nederig erkennen. Maar overal waar het Evangelie wortel heeft geschoten, heeft het ook vruchten voortgebracht. Veel van wat wij in de moderne wereld hoogachten - vrijheid, democratie, onderwijs, gezondheidszorg, mensenrechten, sociale gerechtigheid - is terug te voeren op een christelijke oorsprong. Het kleinste zaadje in de tuin is een grote boom geworden waarin de vogels uit de lucht hun nesten bouwen.
Volgelingen van Christus hoeven niet in angst te leven, zelfs niet wanneer het er op lijkt dat de samemnleving zich tegen ons keert. Wij leven vanuit het vertrouwen dat God, meester over de geschiedenis, het laatste woord heeft: ' Nu begint de heerschaopij van onze Heer over de wereld, en die van de Messias. Hij zal heersen tot in eeuwigheid.' Wij allen doen ons deel, hebben anderen lief zoals God ons lief heeft en zorgen voor de wereld als rentmeesters van een genadige landheer. De desem verspreidt zich, het zout houdt iets goed, de boom overleeft, zelfs in donkere tijden vol onheil.