'Naar de stilte' van Otto de Bruijne

Deze titel sprak me aan. Het afgelopen jaar is een emotievol jaar geweest. Onze zoon R ging een half jaar naar de andere kant van de wereld. We kregen een pleegdochter van 10 jaar. Toen R terug kwam, werd hij ziek en bleek uiteindelijk een hersentumor te hebben. Zo tegen het eind van het jaar kreeg ik dit boekje om te recenseren en gulzig dronk ik de woorden ervan in.

Zijn wij allemaal als de man die in een spiegel kijkt, zich omkeert en een seconde later niet meer weet hoe hij eruitziet (Jak 1:23)? Morgen lijkt al het gewichtige van vandaag lucht en ledigheid. Het lijkt erop dat alle grote daden van God de volgende dag verdampen tot sprookjes, onwerkelijke nevels. En juist op het moment van de anticlimax lijkt God de grote Afwezige. Of zijn het giftige dampen die uit de scheuren van deze gebroken planeet omhoogkomen en mij bedwelmen en betoveren? Soms worden ze heel even verdreven, maar al snel snuiven we ze weer in en leven wij onder de narcose van de 'normale leugen'. In het licht, of liever in de schaduw van die bedwelming lijkt het echte leven onwerkelijk of een vergissing. Zagen we op de Karmel heel even het echte leven, en zijn we nu weer afgedaald naar de Izebel-wereld van dreiging, macht en dood?

Door het hele boekje heen wordt je mee genomen door het verhaal van Elia, die net getuige was geweest van een grote overwinning op de berg Karmel, maar nu vlucht voor zijn leven voor Isebel.

Stoppen met je opdracht is geen zonde zolang je het maar bij God brengt. Vluchten is geen zonde als je maar de goede kant op vlucht. Er is een grens aan je opdracht, en als je die bereikt heb, of denkt bereikt te hebben, kun je altijd naar de Opdrachtgever. (...) Deze medewerker slaat nu met beide vuisten op de deur van zijn Werkgever. Hij schreeuwt om ontslag, tot en met de dood. 

Wat ik zo mooi vind in dit boekje, is dat Elia als een mens als wij beschreven wordt. Ongetwijfeld herkent iedereen zich wel ergens in dit verhaal. En dat niet alleen, het beschrijft ook God zoals Hij is. Niet zo gauw, of eigenlijk helemaal niet ondersteboven van onze reacties, gevoelens en onmacht als wij misschien vaak denken, maar wel vol van compassie en wijsheid in Zijn omgang met de mens.

Dat is ook wat ik afgelopen week heb ervaren, toen R geopereerd werd. Ik was mens, met alle moedergevoelens die daarbij om de hoek komen kijken, ik heb gehuild, mijn hart ging tekeer van de spanning en ik voel me er nog een beetje uitgeput van. Daar dwars doorheen wist ik dat God met hem bezig was. Je kunt er meer over lezen op mijn andere weblog.

Het boekje geeft na elk hoofdstuk een aantal vragen om over na te denken.
Het brengt je ook dicht naar het kruis, waar Jezus verder ging dan waar wij ooit kunnen en hoeven te komen. En ook hoe God met Elia omgaat, verrassend, bemoedigend, ook voor de lezer!
'Naar de stilte' kost maar €8,95 en is zo ook een mooi boek om cadeau te geven aan iemand die wel een retraite kan gebruiken.