donderdag 10 september 2015

'Moeder Teresa, haar leven en werk in woord en beeld'

Ik ben niets; ik ben slechts een instrument, een dun potlood in de hand van de Heer waarmee Hij schrijft wat Hem aanstaat. Hoe onvolmaakt wij ook mogen zijn, Hij schrijft altijd mooi!


Let us do something beautiful for God by giving whole hearted service.
For the glory of God and the good of our poor.



Ik heb nooit iemand geld gevraagd. Ik vertrouw volledig op de Goddelijke voorzienigheid. Als er geld nodig is voor ons werk, hoef ik er alleen maar om te bidden. Ik geniet geen salaris, werk zonder arbeidssubsidies, krijg geen enkele ondersteuning van de kerk, helemaal niets. Als mensen mij geld aanbieden, ben ik in aan geweten verplicht het in liefde aan te nemen, opdat hij (de gever) vrede en rust in zijn hart vindt.
Hoe verschilt dit van de duizenden gewone mensen die komen om de armen te eten te geven?

Iedereen heeft het recht te geven. Ik zal nooit weigeren het aan te nemen. Het is mijn intentie mensen vrede te geven. Wij hebben niet het recht iemand te veroordelen. Alleen God heeft dat recht.


Doet alles wat u moet doen tot meerdere glorie van God en voor het welzijn van alle mensen


De vrucht van stilte is het gebed
De vrucht van gebed is geloof
De vrucht van geloof is liefde
De vrucht van liefde is dienstbaarheid
De vrucht van dienstbaarheid is vrede


Haar dag begint om 6 uur met de vroegmis.
Ze heeft vaak gezegd dat dit het geestelijke voedsel is dat haar in leven houdt, en dat ze het zonder dat voedsel nog geen uur of zelfs maar een minuut van haar leven zou uithouden.


De zin van mijn leven is mijn liefde tot God.
Het is Christus die ik dien in de meelijwekkende gedaante van de armen. Jezus heeft gezegd: 
'Ik had honger en jij hebt Mij te eten gegeven,
Ik was ziek en je hebt Mij opgezocht
Wat je voor de minste van Mijn broeders gedaan hebt,
dat deed je voor Mij.'


Niemand van ons heeft zelf ooit iets gedaan of tot stand gebracht. Ieder van ons is dienstbaar op zijn of haar post, maar het meesterbrein is God Zelf. Wij laten alles aan Hem over.


Als wij niet geloofden dat dit het lichaam van Christus is, zouden we nooit in staat zijn dit werk te doen. Al gaven ze ons miljoenen, dan nog zouden ze ons niet zover krijgen het te doen. Hij is het die wij benaderen in de mensen die verstoten, werkloos en onverzorgd zijn; ze schijnen nutteloos te zijn voor de samenleving, niemand heeft tijd voor hen. Het zijn u en ik die hen moeten opsporen en helpen. Vaak gaan wij aan hen voorbij zonder hen te zien. Maar ze zijn overal te vinden.


Remember the five fingers:
You-did-it-to-Me
Remember: love begins at home - our community - our family
Remember - works of love are works of peace


Ik heb (financieel) nooit in de knel gezeten, maar ik neem alles wat de mensen me voor de armen willen geven aan. Ik weiger nooit, want zij hebben het recht om uit naastenliefde te geven. Ik neem het aan, het maakt niet uit wat. Ik word alleen boos als ik zie dat mensen dingen weggooien die wij zouden kunnen gebruiken..


Enkele jaren geleden kreeg ik bezoek van twee boeddhistische monniken uit Japan. Ik vertelde heun dat we de gewoonte hebben, dat niemand onder ons op vrijdag iets eet, en dat we met het uitgespaarde geld eten voor de armen kopen. Ik wist niet dat ze, toen ze terug waren in Japan, dat zouden doorgeven aan andere monniken. Al gauw verbreidde het verhaal zich verder en begonnen tal van mensen een dag per week een maaltijd over te slaan om het gespaarde geld opzij te leggen. Op een dag stuurde ze mij al het geld dat ze bijeen hadden gekregen.

Wat wij doen is niet meer dan een druppel in een oceaan. Maar als we het niet deden, zou de oceaan minder groot zijn, vanwege die ontbrekende druppel. Ik ben er niet zo voor om de dingen groot aan te pakken. Waar het mij om gaat, is het individu. Om van iemand te kunnen houden, moeten we in innig contact met hem of haar komen. Als we wachten op de grote aantallen, zullen we door de bomen het bos niet meer zien. Dan zullen we nooit in staat zijn om één bepaalde persoon liefde en respect te tonen. Iedereen is voor mij Christus. En aangezien er maar één Jezus is, is die persoon op dat moment voor mij de enige persoon ter wereld.


's Ochtends nemen wij een vol uur lang zwijgen in acht. Als we aan het werk zijn, spreken we alleen als het nodig is. Overal waar u komt, zult u opmerken dat er wordt gezwegen als we ons werk doen. Want God spreekt in de stilte van een zwijgend hart.


God zij dank! Wij werken alleen voor God; wij hebben geen vakbonden!


Laatst hebben we een bedelaar opgenomen die bijna was verhongerd. Hij had in weken en weken niets gegeten. Toen we hem een bord rijst brachten zei hij: "Ik heb al in geen weken rijst gezien. Laat me er eerst goed naar kijken!" En hij stierf terwijl hij naar dat bord rijst staarde.


Wij zijn geroepen
Niet om succes te hebben
Maar om vol vertrouwen te geloven


God, maak mij een instrument van Uw vrede
Laat mij liefde zaaien, waar haat heerst
Laat mij vergiffenis schenken, waar gekrenktheid is
Geloof waar twijfel is
Hoop, waar wanhoop is
Licht waar duisternis is
O Goddelijke Meester
geef dat ik niet zozeer troost zoek
maar troost geef
niet begrip zoek,
maar begrip wek
niet liefde zoek,
maar liefde uitstort
Want het is door te geven
dat wij mogen ontvangen
door te geven
dat wij vergeven worden
door te sterven
dat wij worden geboren tot het eeuwige leven
(Fransiscus van Assisi)



Ik wil u opwekken om op zoek te gaan naar de armen hier, eerst in uw eigen huis. Begin met liefhebben. Wees dat heugelijke nieuws voor uw eigen naasten. Zorg dat u uw buren leert kennen. Weten zij wie u bent? Ik geloof dat liefde thuis begint. Wij zullen dan in staat zijn met deze begrijpende liefde de armen het goede nieuws van vrede te brengen. Eerst de armen in onze eigen familie, dan die in ons eigen land en daarna de armen in de rest van de wereld. Om hiertoe in staat te zijn moet je leven verweven zijn met gebed. Je moet verweven zijn met Christus om te kunnen begrijpen en in staat te zijn (anderen in hun) liefde te (laten) delen. Er wordt vandaag zoveel geleden en ik heb het gevoel dat het lijden van Christus opnieuw wordt doorleefd. Zijn wij er om te delen in dit lijden, het lijden van mensen overal ter wereld en niet alleen in de arme landen? Misschien bezitten onze mensen hier materiële dingen, alles, maar ik geloof dat we zullen merken hoe moeilijk het soms is elkaar toe te lachen. Maar lachen is het begin van (naasten)liefde.

"Alstublieft moeder, vertel ons iets dat wij nooit mogen vergeten"
Ik zei hen: "Lach tegen elkaar en maak in uw gezin tijd voor elkaar. Lach tegen elkaar!" 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten