'Zeg tegen iedereen die voor me bidt dat ze vooral ook danken moeten, want er gebeuren hier dagelijks wonderen. Een zee van rampen overspoelde mij, maar ik heb niet één moment getwijfeld. De Heer is zó dichtbij, als nooit tevoren in mijn leven. Zelfs tijdens die eerste vreselijke dagen voelde ik Zijn nabijheid en wist ik dat dit geen straf was, want die heeft Hij op Golgotha volledig voor mij gedragen. Maar dit vreselijke overkwam mij voor mijn loutering, vanuit Zijn liefdevolle hand.'
Dit schreef Betsie, de zus van Corrie ten Boom. In het boekje 'Brieven uit de gevangenis' zijn de brieven, geschreven in de gevangenis en in de concetratiekampeen, die bewaard zijn gebleven opgenomen.
'Onze' oude zendelinge uit onze gemeente,was gisteren hier en had het boekje in haar hand en begon spontaan te getuigen van de liefde van haar hemelse Vader diezelfde dag aan haar gegeven.
Het zijn van die dingen waarin Gods zorg, liefde en aandacht zichtbaar worden in soms hele kleine, alledaagse situaties. Ik ben ervan overtuigd dat ik ze vaak niet opmerk. Maar ik probeer mijn ogen en oren wijd open te houden en ga het steeds meer zien. Langzaam kom ik tot de ontdekking dat het niet maar een paar losse liefdesuitingen zijn, maar dat het een stroom van liefde is, overal en altijd aanwezig. En ja, ook, (of moet ik zeggen 'juist') in gevangenissen, concentratiekampen en vluchtelingenkampen. Niet alleen in de tweede wereldoorlog, maar ook nu, vandaag in Syrië, Irak, Oekraïne, Israël. Ik kan dat niet uit ervaring zeggen, maar hoor de verhalen van broers en zussen.
God wordt nooit moe,
Zijn arm is nooit te kort om redden,
te troosten,
Zijn liefde te geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten