O

"Toen advent in de kerk van de middeleeuwen vorm kreeg, ontwikkelden de christenen de vorm van het gezamenlijk zevenvoudig gebed, dat verwijst naar beschrijvingen van de Messias uit het Oude Testament. Deze gebeden zijn gedichten. Ze vertellen ons door middel van metaforen wie Christus is, zonder de naam Jezus direct te noemen. In plaats daarvan roepen ze Jezus aan met de namen die Hem in de Schrift gegeven worden:

'O Wijsheid!'

'O Adonai!'

'O Wortel!'

'O Sleutel!'

'O Licht!'

'O Koning der volken!'

'O Immanuel!'

Dit noemen we O-antifonen, omdat de kerk deze gebeden antifonisch zong. In beurtzang. Veel kerken zijn deze traditie kwijtgeraakt, al klinkt een echo van die traditie nog door in het geliefde adventslied 'O kom, O kom, Immanuel', dat afgeleid is van het laatste O-antifoon."*

Mooi vind ik het en eigenlijk wel jammer dat dit kwijtgeraakt is. 

Dat 'O' is net zoiets als het 'Och, dat U de hemel openscheurde' uit Jesaja 64. De preek ging daar gisteren over en de voorganger zei, dat dat 'Och' en ik denk dus ook dit 'O' diep vanuit je binnenste komt.

*Uit 'Advent' van Tish Warren